Wpisy

Internet obfituje w artykuły i vlogi na temat stoicyzmu, a w dowolnej niespecjalistycznej księgarni znajdziemy na półkach przynajmniej kilka książek mu poświęconych. To właśnie swojego rodzaju praktyczność myśli stoickiej zapewniła jej taką długowieczność, że po 2,5 tys. lat są ludzie, którzy inspirują się Seneką, czy Markiem Aureliuszem.
W poprzednim tekście pisałem o pochodzeniu pojęcia wolności (eleutherii) w cywilizacji zachodniej i o tym jak przeciętny starożytny Grek mógł rozumieć wolność. Gdy pojęcie wolności na dobre zagościło w kulturze Greków, stało się w końcu przedmiotem filozoficznej analizy. Tym razem zobaczymy, jak je rozumiały największe umysły tamtych czasów, czyli Platon i jego uczeń Arystoteles.
Wolność jest specyficznym pojęciem. Mało kto powie wprost, że jej nie ceni. Dla jednego wolnością  będzie płacenie jak najniższych podatków, dla drugiego dostęp do darmowej edukacji, a dla jeszcze innego wolność będzie jakimś stanem emocjonalnym – czy to związanym z religią, brakiem obowiązków, bezpieczeństwem finansowym, czy też z najogólniej rozumianym dystansem wobec świata.